سفر شخصی
سفر شخصی بخش مهم و رو به رشد گردشگری در سراسر جهان است. این مطالعه میزان برنامه‌ریزی سفر توسط مسافران، میزان اجرای برنامه‌های سفر و ترتیب زمانی انتخاب عناصر تعطیلات را بررسی می‌کند. مطالعات روی ۲۰ سفر بین‌المللی که برای اولین بار از نیوزلند بازدید کردند، تکمیل شد.
با مسافران هم در ابتدا و هم در پایان تعطیلاتشان مصاحبه شد. با استفاده از یک فرآیند استقرایی-قیاسی، یک سری از گزاره‌ها با استفاده از روش‌های تطبیق الگو آزمایش شدند. سه ویژگی ماهیت سفر شخصی را متمایز می‌کند: مسافر یک برنامه سفر در حال تکامل را تجربه می‌کند، مسافر مایل است در انتخاب عناصر تعطیلات ریسک کند، و مسافر تمایل به تجربه موارد برنامه‌ریزی نشده دارد.
گردشگری بین المللی
در گردشگری بین المللی، رشد سفرهای شخصی بیشتر است. مسافر با تور مسافری است که سفر هوایی و محل اقامت خود – و شاید سایر عناصر تعطیلات – را از طریق یک خرده فروش مسافرتی رزرو کرده است. این مسافر یک محصول را خریداری کرده است. از نظر صنعت سفر، مسافران شخصی، همه گردشگرانی هستند که مسافر توری نیستند. آنها مسافران تعطیلات هستند که سفر هوایی و بسته اقامتی را با یک خرده فروش مسافرتی رزرو نکرده اند.
با این تعریف، آن دسته از مسافران تعطیلات که فقط سفر هوایی را با خرده فروش سفر رزرو کرده اند، مسافران شخصیدر نظر گرفته می شوند. آن دسته از مسافران تعطیلات که سفر یا محل اقامت خود را از طریق اینترنت رزرو کرده اند نیز مسافران شخصی در نظر گرفته می شوند. طبق تعاریف “سبک های سفر” که توسط Tourism New Zealand (2002) استفاده شده است، بخش مسافر توری شامل مسافران گروه تور و سایر مسافرانی است که محل اقامت و ترتیبات حمل و نقل داخلی خود را قبل از عزیمت رزرو کرده اند.
گردشگری نیوزلند به مسافران شخصی به عنوان مسافرانی می‌دانند که هیچ رزرو سفری به جز بلیط هواپیمای بین‌المللی ندارند، و همچنین مسافرانی که رزروهای اضافی دارند که به عنوان بخشی از بسته خرده‌فروشی سفر خریداری نشده‌اند. کوله پشتی ها یکی از بخش های این بازار مسافرتی مستقل هستند. موریسون، هسیه و اولری (۱۹۹۳) مسافران مستقل را کسانی تعریف می‌کنند که «ترتیب‌های حمل‌ونقل و اقامت خود را انجام می‌دهند و از خرید بسته‌ها یا تورهای از پیش تعیین شده خودداری می‌کنند».
آنچه در تعریف سفر شخصی مهم است این است که آیا عناصر تعطیلات قبل از حرکت (از هر منبعی) از قبل رزرو شده است یا خیر. اصطلاح مسافر شخصی باید به مسافرانی اطلاق شود که در برنامه سفر خود انعطاف پذیری دارند و درجاتی از آزادی در جایی که در منطقه مقصد سفر می کنند، دارند. مسافران بسته احتمالاً پس از رزرو تعطیلات خود در شهرها و شهرهایی که در منطقه مقصد از آنها بازدید خواهند کرد، انتخاب محدودی خواهند داشت، در حالی که مسافران شخصی احتمالاً انتخاب قابل توجهی در شهرها و شهرهایی که در منطقه مقصد بازدید خواهند کرد، حتی پس از آن خواهند داشت.
سفرهای شخصی ممکن است حدود ۷۸ درصد از مسافران خارج از کشور بریتانیا در سال ۱۹۸۹، حدود ۷۲ درصد از مسافران فرانسوی و حدود ۵۸ درصد از مسافران آلمانی را تشکیل داده باشند (موریسون، هسیه و اولری ۱۹۹۳). در میان گردشگران بین‌المللی به نیوزیلند طی سال‌های ۲۰۰۱-۲۰۰۲، ۹۲% از بریتانیایی‌ها، ۹۰% استرالیایی‌ها و ۷۵% از بازدیدکنندگان آمریکایی مسافران مستقل بودند (Tourism New Zealand 2002). سازمان جهانی جهانگردی (۱۹۹۳، ص ۲۱) پیشنهاد کرده است که «تور بسته گروهی همگن به‌طور گسترده در دهه‌های ۱۹۶۰، ۱۹۷۰ و تا ۱۹۸۰ توسعه یافت.
